We Wrocławiu można już zaobserwować pierwsze oznaki wiosny – gdzieniegdzie zakwitły krokusy, a niedźwiedzie brunatne mieszkające na co dzień w ogrodzie zoologicznym wyszły na wybieg zewnętrzny pierwszy raz po długiej, zimowej przerwie. Odwiedzając zoo, można zatem zobaczyć je już podczas przechadzek na świeżym powietrzu.

– Tęsknicie za wiosną? No to mamy dla Was dobre informacje! Wczoraj Mania i Kora po dłuuuuuugiej zimowej przerwie po raz pierwszy wyszły na wybieg zewnętrzny! To może oznaczać tylko jedno – wiosna nadchodzi! – można przeczytać na profilu Zoo Wrocław w mediach społecznościowych.

Niedźwiedź brunatny to jeden z największych żyjących współcześnie drapieżników. Jego największy podgatunek osiąga od 1 do 2,8 metra długości od głowy do zadu, ogon ma od 65 do 210 mm długości. Stojący na czterech łapach niedźwiedź brunatny ma od 90 do 150 cm wysokości w kłębie, ale wzniesiony na tylnych nogach osiąga wysokość blisko 2,5 metra. Zwierzęta te zajmują szereg zróżnicowanych środowisk: od suchych stepów w Azji, poprzez arktyczne skruby (tereny podobne do buszu, porośnięte krzewami) po lasy klimatu umiarkowanego.

Poszczególne osobniki mogą być aktywne o każdej porze dnia, ale zazwyczaj żerują rano i wieczorem, a za dnia odpoczywają w gęstych zaroślach. Jeśli zima jest ciepła, niedźwiedzie brunatne mogą wędrować – z różnych powodów: by uzupełnić zasoby tłuszczu, lub zostały zaniepokojone lub wypłoszone ze swoich gawr. Sen zimowy u polskiej populacji niedźwiedzi trwa między grudniem a połową marca. W tym okresie rodzą się młode, toteż dla niedźwiedzicy niezmiernie istotne jest zgromadzenie takich zapasów tłuszczowych, które zapewnią energię dla niej samej, jak i na potrzeby wyprodukowania pokarmu dla młodych aż do momentu wyjścia z gawry na wiosnę.

Jeżeli chodzi o niedźwiedzie mieszkające we wrocławskim zoo, nie zapadają one w sen zimowy. Gdy na zewnątrz jest zimno i mroźno zwierzęta są bardziej ospałe i niechętnie wychodzą na zewnątrz. Przez większą część dnia drzemią, jednak codziennie budzą się na czas posiłku.

W Polsce niedźwiedź brunatny jest objęty ochroną gatunkową od 1952 roku. Choć nie praktykuje się polowań, to jednak zagrożenia wynikają z braku odpowiednio dużych obszarów czy bazy pokarmowej. Dlatego istotne z punktu widzenia ochrony tego gatunku jest tworzenie lub poszerzanie już istniejących obszarów chronionych. Na tych obszarach wszelka gospodarka (czy to leśna, łowiecka, czy turystyczna) powinna być prowadzona tak, by minimalizować konflikt na linii zwierzę – człowiek.

Foto: mat. Zoo Wrocław