Leśnica jest osiedlem, w granice którego wchodzi aż 8 innych osiedli. Są to Stabłowice, Złotniki, Marszowice, Ratyn, Mokra, Pustki, Żar i Gajowa. Pomimo tego, że stanowią one jedno duże osiedle, każde z nich ma własną ciekawą historię, o której nie każdy wrocławianin ma pojęcie. Co ciekawe, o jednym z nich mało kto słyszał, bo obecnie już nie znajdziecie go na mapie Wrocławia.

Marszowice

Marszowice wśród wszystkich osiedli na Leśnicy zostało dołączone do miasta jako ostatnie. Obecna nazwa osiedla wywodzi się od słowa marszować. Jak podają niektóre historyczne źródła, pierwsza nazwą wsi była Marschowitz albo Pferderhirtendorf – wieś wypasania koni. Nazwa wsi jest powiązana z pastwiskiem dla zwierząt, na które musiały  być „wymarszowane” przez mieszkających we wsi pastuchów.

Wieś jako własność rycerska pierwszy raz wspomina się w 1336 rok. Pod koniec XIX wieku na terenie wsi Marszowice mieszkało 400 osób. Warto dodać, że na Marszowicach istniała też własna szkoła ewangelicka, do której zjeżdżali się uczniowie z sąsiadujących wsi.

Marszowice przetrwały oblężenie Festung Breslau w bardzo dobrym stanie. Wieś została zdobyta przez wojska radzieckie w lutym 1945 roku.

 

Ratyn

Rathayn – tak wzmiankowano w 1324 roku wieś należącą do śląskich rycerzy. W XVI wieku wieś nazywała się Rataje. Na terenie osady znajdowało się kilka budynków oraz własny browar. W 1928 roku, kiedy wieś już nazywała się Rathen, mieszkało tutaj 900 osób.

Po II Wojnie Światowej, podczas której Rataje nie zostały znacznie zniszczone, osiedle zaczęło się mianować Ratyn.

Obecnie nazwa osiedla jest często pisana i wymawiana w sposób nieprawidłowy. Nawet Google Maps wskazują, że osiedle nazywa się Ratyń. Jest to  mylące, ponieważ prawdziwa nazwa osiedla nazywa się Ratyn a nie Ratyń, które jest wsią w województwie wielkopolskim.

 

Mokra

Osiedle można śmiało określić jako najbardziej oddalone osiedle od centrum Wrocławia. Odległość pomiędzy osiedlem a wrocławskim rynkiem stanowi ponad 17 kilometrów.

Mokra jest jednym z najmłodszych części miasta. Pomimo tego, że wieś pod nazwą Mocre była wspomniana pierwszy raz pod koniec XIII wieku, ówczesna Mokra została przyłączona do miasta jako osiedle w 1973 roku.

Na terenie Mokra znajduje się największy spośród las, znajdujący się na terenie Wrocławia –  Las Mokrzański, przez który przepływa rzeka Łękawica.

 

Pustki

 Pustki do 1630 roku stanowiły folwark, który przynależał do wsi Ratyn. Później w 1736 roku dzisiejsze osiedle mianowano Małą Puszczą i mieszkało tutaj 7 osób. Pod koniec XIX wieku znajdował się tutaj cmentarz ewangelicki dla niemieckojęzycznych mieszkańców Leśnicy.

Pustki zostały dołączone do miasta w 1928 roku. W latach 30. XX wieku, wybudowano tutaj koszary dla nazistowskich wojsk Waffen-SS. Koszary znajdowały się przy ulicy Trzmielowickiej 28, gdzie obecnie znajduje się polska jednostka wojskowa.

 

Żar

 Osiedle wraz z Pustkami zostało dołączone do miasta w 1973. Od XIV na terenie obecnych Żar znajdowała się osada, która nosiła nazwę Saar. W grudniu 1757 na terenie wsi znajdowała się karczma, w które swoją kwaterę urządził pruski król Fryderyk II Wielki. W tamtejszej  karczmie kwaterę swoją urządził król pruski Fryderyk II Wielki. Niestety, ale podczas oblężenia Festung Breslau cała izba wraz z karczmą zostały wysadzone.

Na terenie osiedla znajduje się sad owocowy “Żar”, który od 1976 roku zaopatruje prawie cały wrocławski rynek w wiśnie i jabłka. Obecnie owoce cieszą się wysoką popularnością u mieszkańców Wrocławia. W 1998 roku zebrano tu rekordową liczbę jabłek – 800 ton. Sad jest własnością Gospodarstwa Rolnego Skarbu Państwa w Leśnicy.

 

Gajowa – nieistniejące osiedle

 Altenhain – tak nazywał się do 1945 roku niegdyś założony w 1860 roku folwark. Po obronie Festung Breslau teren dawnego folwarku nazywano Gajowa. Osiedle leży w granicach miasta od 1928 roku.

Tak się złożyło, że podczas II Wojny Światowej Gajowa została zniszczona niemal w całości a później rozebrana przez mieszkańców sąsiadujących osiedli. W związku z czym, postanowiono przyłączyć dawne tereny osiedla do Stabłowic.

Część pierwsza: Tutaj

Część druga: Tutaj

Tekst: Grzegorz Szein

Foto: Fotopolska