Leśnica jest osiedlem, w granice którego wchodzi aż 8 innych osiedli. Są to Stabłowice, Złotniki, Marszowice, Ratyn, Mokra, Pustki, Żar i Gajowa. Pomimo tego, że stanowią one jedno duże osiedle, każde z nich ma własną ciekawą historię, o której nie każdy wrocławianin ma pojęcie.
Stabłowice
Nazwa wsi pochodzi od przezwiska Stebło, co najprawdopodobniej oznacza źdźbło albo słomka. Osada bierze swoje początki w 1253 roku i jej pierwsza nazwa to Steplowici. Wtedy wieś należała do klasztoru św. Wincentego na Ołbinie. Później w 1425 król Władysław II Jagiellończyk postanowił zezwolić na połączenie i umocnienie obu folwarków znajdujących się na terenie Stabłowic.
Pierwsze głośne wydarzenie na Stabłowicach jest udokumentowane w 1653 roku, kiedy doszło tu do “krwawej łaźni w Stabłowicach”. W wyniku rzeźni, która była sprowokowana przez austriackich żołnierzy, śmierć poniosło kilkunastu mieszkańców wsi, a kościół św. Andrzeja Apostoła na terenie Stabłowic został oddany przez protestantów katolikom.
Pod koniec XIX wieku szwajcarska rodzina Scholler jako pierwsza we Wrocławiu założyła na Stabłowicach zakład włókienniczy, który znajdował się przy ulicy Stabłowickiej. Podczas II Wojny Światowej, fabryka zajmowała się produkcją na rzecz wojska dla III Rzeszy. Zakład zakończył swoją działalność w 1999 roku. Obecnie budynki dawnej przędzalni są wykorzystywane przez inne przedsiębiorstwa.
Na terenie Stabłowic posiadał własną rezydencję znany niemiecki botanik i geograf Carl Lauterbach. Niestety podczas oblężenia Festung Breslau cała posiadłość wraz ze szklarniami została wysadzona w powietrze.
Złotniki
Niegdyś na terenie obecnego osiedla Złotniki znajdowały się dwie wsie – Małe i Wielkie Złotniki. Pierwsze wzmianki o wsi Wielkie Złotniki pochodzą z XIII wieku. Wtedy wieś należała do złotnika Hermana, który miał tu własne warsztaty złotnicze. Na początku XVI stulecia Wielkie Złotniki zostały połączone ze znajdującą się obok wsią Małe Złotniki.
Pod koniec XVIII wieku we wsi mieszkało 165 osób. W pierwszej połowie XIX wieku Złotniki posiadały własny browar nazywany warszawskim, który był bardzo chwalony przez mieszkańców Wrocławia. W 1865 wybudowano tu zakłady chemiczne produkujące sodę oraz tlenek glinu. Produkcja chemiczna wytwarzana przez zakłady na Złotnikach cieszyła się dużą popularnością w niemieckim przemyśle, w związku z czym fabryka cały czas była rozbudowywana, a w 1927 roku w fabryce pracowało już 800 osób.
Obecnie Zakłady Chemiczne „Złotniki” znajdują się przy ulicy Żwirowej 73. Fabryka produkuje azotan, siarczan magnezu oraz saletrę wapniową. “Złotniki” jest uważana za jedną z najstarszych zakładów chemicznych na całym Dolnym Śląsku.
CZĘŚĆ PIERWSZA: TUTAJ
Tekst: Grzegorz Szein Foto główne: Zbiory Fotopolska. Widok na Leśnice, na wprost ulica Skoczylasa i widok z rozebranego po wojnie kościoła Staroluterańskiego. W lewo skos, ulica Kącka.