W XIII wieku, wzdłuż południowej granicy ówczesnego Wrocławia wykopano kanał nazwany później Czarną Oławą. Kanał pełnił kilka istotnych funkcji, jednak ostatecznie został zasypany, a na jego miejscu powstało kilka nowych ulic.

Czarna Oława pełniła początkowo funkcję fosy miejskiej, jednak po unowocześnieniu fortyfikacji miejskich zaczęła tracić na znaczeniu militarnym, dlatego też postanowiono wykorzystywać ją do celów gospodarczych i przemysłowych, umieszczając na jej nurcie młyny. Z biegiem czasu Czarna Oława zaczęła zamieniać się w kanał ściekowy, sprzyjało temu m. in. zachowanie mieszkańców, którzy wyrzucali do niej odpady.

Zanieczyszczony kanał płynący tuż przy centrum miasta, bardzo mocno pogarszał warunki higieniczne Wrocławia. Wreszcie po epidemii cholery w 1866 roku, Czarna Oława została ostatecznie zasypana, a na jej miejscu powstało kilka nowych ulic.

Jednym z odcinków nowej ulicy był fragment od pl. św. Krzysztofa w kierunku zachodnim aż do skrzyżowania z ul. Świdnicką, który od południa graniczył z nieistniejącą już dziś ulicą Słodową, a od północy z Zaułkiem Sakwowym. Odcinek ten zyskał miano „Altbüsser-Ohle”, w tłumaczeniu „Oława Łaciarska”. Nazwa ta pochodziła od zasypanej Czarnej Oławy oraz od zamieszkujących tę okolicę łataczy obuwia, którzy z niemieckiego nazywani byli „Altbüßer” lub „Altbesserer”.

Nazwa „Oława Łaciarska” funkcjonowała do 1945 roku, kiedy to po II wojnie światowej błędnie przetłumaczono niemiecką nazwę „Altbüsser-Ohle”, w wyniku czego ulica zyskała nazwę „Zaułek Pokutniczy”, od niemieckiego słowa „der Büßer”, czyli pokutnik. Zaułek został zlikwidowany w 1975 roku w związku z budową wewnętrznej obwodnicy Wrocławia tzw. trasy W-Z, która pozwala ominąć Rynek i wewnętrzną część Starego Miasta.

 

Przy Zaułku Pokutniczym mieściło się kilka istotnych budynków użyteczności publicznej takich jak:

Giełda zbożowa

Dom handlowy Briegera i Sonnenfelda

Budynek Towarzystwa Osiedlowego Wrocław

Dom pracy przymusowej

 

Tekst: CWC
Foto: Zbiory Fotopolska