Wrocławskie Partynice są odpowiednikiem sopockiego Karlikowo, które głównie kojarzy się wszystkim z torem wyścigów konnych. Wraz z warszawskim hipodromem, obecnie wszystkie trzy tory wyścigów konnych wchodzą w skład Państwowych Torów Wyścigów Konnych już od ponad 70 lat.

Pierwszy raz Partynice zostały wzmiankowane jako wieś o nazwie Pateniz w 1273 roku. Nazwa pochodziła prawdopodobnie od słowa „Patena”, które oznaczało naczynie liturgiczne zazwyczaj w kształcie talerzyka przeznaczone dla konsekrowanej hostii. Później w XVI wieku osada zaczęła mianować się jako Hartlieb – od nazwiska dawnych właścicieli miejscowości, którzy należeli do szlacheckiego rodu z Wrocławia.

Historia wrocławskich konnych torów wyścigowych sięga pierwszej połowy XIX wieku. Wtedy pierwszy tor konny znajdował się na terenie obecnego ZOO oraz Hali Stulecia. Był to tor szczytnicki zbudowany w 1833 roku.

W 1905 roku postanowiono było zbudować nowy i bardziej nowoczesny hipodrom zamiast szczytnickiego, który następnie został rozebrany. Nowy tor wyścigowy został oddany do użytku w 1907 roku i był najbardziej nowoczesnym hipodromem w całych Niemczech.

Przed rozpoczęciem I Wojny Światowej, na partynickim torze wyścigowym odbywało się wiele wyścigów. Niektórzy potrafili nawet przegrać tam całe swoje majątki.  Później w latach wielkiego kryzysu hipodrom był dofinansowywany przez niemieckie Ministerstwo Rolnictwa ze względu na swe znaczenie dla hodowli koni.

Obleżenie Festung Breslau partynicki tor wyścigowy przetrwał w stanie prawie nienaruszonym, jedynie uszkodzoną konstrukcją była bieżnia. Pierwsze wyścigi po wojnie wznowiono już 11 lipca 1953 roku, które odbywają się do dnia dzisiejszego.

Tor wyścigów konnych w 1930 roku

21 czerwca 1983 roku hipodrom na Partynicach odwiedziło ponad 800 tysięcy ludzi w związku z tym, że w tym miejscu było zorganizowane spotkanie Jana Pawła II z mieszkańcami Wrocławia.

Kolejną ciekawostką tego osiedla jest to, że na terenie Partynic znaleziono trzy największe na świecie archeologiczne depozyty bursztynu. Jeden został wydobyty w 1906 roku podczas budowy hipodromu, a kolejne dwa w 1936 – podczas budowy jednej z dróg prowadzącej do autostrady A4. Wszystkie trzy znaleziska bursztynu pochodzą z I w. p.n.e. i ważą od 1200 do 1760 kg. Niestety żaden z depozytów nie przetrwał oblężenia Festung Breslau, jedyne co po nich pozostało – kilka kilogramów, które obecnie możemy obejrzeć na wystawie stałej we wrocławskim Muzeum Archeologicznym.

 

Tekst: Grzegorz Szein

Foto: Fotopolska