Ołtaszyn jest jednym z najwyżej położonych południowych wrocławskich osiedli. Powódź w 1997 roku nie dotknęła tej części miasta, co dało zielone światło dla jej rozbudowy bez obawy o kolejne klęski żywiołowe. Wysoko położony teren to nie jedyne, czym wyróżnia się Ołtaszyn.
Pierwszy raz Ołtaszyn został wzmiankowany w 1204 roku, kiedy Henryk Brodaty – książę ziem śląskich zwolnił całą wieś z płacenia daniny – czyli podatku, według którego wieś musiała oddać krowę, świnie albo jakiekolwiek inne bydło.
Pierwszy kościół w Ołtaszynie powstał w 1238 roku i mieścił się przy obecnej ulicy Pszczelarska 10. Gdyby nie najazd husytów z pierwszej połowy XV wieku, podczas którego świątynia została spalona, budynek można by było śmiało zaliczyć do grona najstarszych wrocławskich kościołów. Obecny kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP został odbudowany w stylu gotyckim tuż po najeździe i obecnie znajduje się na liście Narodowego Instytutu Dziedzictwa.
Kolejną architektoniczną ciekawostką Ołtaszyna jest „Osiedle na Błoniu” – osiedle mieszkaniowe znajdujące się przy ulicy Strączkowej, które składa się z 18 domów z wygiętymi dachami i działek o identycznej zabudowie. Eksperymentalna zabudowa została zaprojektowana przez architekta i urbanistę Ernesta Maya w 1921 roku.
Warto dodać, że obecna nazwa Ołtaszyna obowiązuje od lat 50. ubiegłego stulecia. Do 1937 roku Niemcy nazywali tę część miasta Oltaschin. Później w latach 1937-1945 osiedle nosiło nazwę Herzogshufen, a przez pierwsze powojenne lata obowiązywała nazwa Ołtarzyn.
Wyróżniającą cechą Ołtaszyna jest również fakt, że po 1945 roku ludność niemiecka wciąż zamieszkiwała te tereny. Dopiero w latach 50. oraz 60. XX stulecia zaczęła się ich przeprowadzka. Ołtaszyn można śmiało zaliczyć do grona najdłużej zgermanizowanych osiedli we Wrocławiu.
Tekst: Grzegorz Szein Foto: Zbiory fotopolska
