730 lat temu, na terenie dzisiejszego Placu Bohaterów Getta wybudowano młyn wodny. Był to jeden z najstarszych młynów średniowiecznych we Wrocławiu, który niestety uległ zniszczeniu w 1945 roku.
Konstrukcja młyna składała się z 7 kół, stąd też jego nazwa – Młyn Siedmiu Kół. Obiekt powstał w 1291 roku i był napędzany wodami Czarnej Oławy. Przy młynie znajdował się Most Siedmiu Kół, przy którego południowej stronie mieściła dzisiejsza ul. Krupnicza. Natomiast droga po zachodniej stronie Czarnej Oławy na początku otrzymała nazwę „Nad fosą przy siedmiu kołach”, a następnie zmieniono jej nazwę na „Złote Koło”.
Młyn Siedmiu Kół powstał za panowania wrocławskiego księcia Henryka V i na przestrzeni lat był kilkukrotnie przebudowywany. Początkowo młyn był własnością klasztoru kanoników laterańskich na Piasku oraz D. Pfefferkorna. W 1302 roku, jedna trzecia obiektu weszła pod władanie miasta, natomiast od 1549 roku już cały młyn stał się własnością miasta.
Z czasem jakość wód Czarnej Oławy stawała się coraz gorsza, co znacznie obniżało wydajność Młyna Siedmiu Kół, który postanowiono wyburzyć w 1780 roku. Do zniszczenia jednak nie doszło, a dopiero w 1811 roku na jego terenie wybuchł pożar, który zniszczył część lewobrzeżną. Dwa lata później sprzedano prawobrzeżną część, a w lutym 1814 roku młyn przestał funkcjonować już ostatecznie. Niedługi czas później Młyn Siedmiu Kół wyburzono i zastąpiono innym budynkiem.
Wyburzenie w latach 70. XX wieku resztek zabudowy wzdłuż dawnej Czarnej Oławy spowodowało, że wszystkie pozostałości po Młynie Siedmiu Kół i otaczającej go zabudowie znalazły się pod jezdniami i torowiskiem nowo wytyczonej ulicy Kazimierza Wielkiego.
Foto: Zbiory Fotopolska